ملاقات با جادوگر»: جادوی سینما یا ترفندهای سخیف؟ نقدی بر تازه‌ترین فیلم سینمایی!

خلاصه داستان «ملاقات با جادوگر»:

کارگردان:

حمید بهرامیان که سال‌ها در تلویزیون فعالیت داشته و آثاری همچون «سقوط یک فرشته» و «چوب‌خط» را در کارنامه‌اش ثبت کرده است.

نقد فیلم «ملاقات با جادوگر»:

«ملاقات با جادوگر» یکی از عجیب‌ترین آثار کمدی سال‌های اخیر در سینمای ایران به شمار می‌رود. اثری که می‌توان فیلمنامه آن را در کلاس‌های آسیب‌شناسی مرتبط با فیلمنامه یا صنعت فیلمسازی مورد بررسی قرار دارد و به هنرجویان در خصوص تبعات چینش چنین ساختاری در فیلمسازی هشدار داد.

به شکل عجیبی، چنانچه شما سکانس‌های فیلم «ملاقات با جادوگر» را بدون توالی در کنار یکدیگر قرار دهید، بعید است که تغییر محسوسی در وضعیت فیلم به وجود بیاید! در واقع به نظر می‌رسد که این فیلم متشکل از سکانس‌های بی ربطی است که در زمان‌های مختلف فیلم‌برداری شده و در کنار یکدیگر قرار داده شده تا یک فیلم بلند سینمایی را تشکیل دهد. از جمله سکانس‌های عجیب این فیلم، سکانس‌های مرتبط با طالبان یا مواد مخدر است که کلاً هیچ ارتباطی با محتوای فیلم ندارد!

منطق روایی نیز یکی دیگر از آفت‌های فیلم به شمار می‌رود. هیچ‌کدام از موقعیت‌های فیلم، حتی زمانی که بتوان برچسب کمدی فانتزی هم به آن زد (که نمی‌توان زد!)، از لحاظ منطقی توانایی متقاعدکردن تماشاگر را ندارد. مشخص نیست که چرا باید دزدی که تمام دنیا به دنبال آن است ناگهان از صندلی عقب ماشین بلند شود و سپس به کافه عمومی در بهترین نقطه شهر برود! به همین این موارد، سکانس جلسه با چینی‌ها را هم باید اضافه کرد که سطح طنز را در حد و اندازه‌های آیتم‌های تلویزیونی دهه‌های گذشته صداوسیما تنزل داده است.

به ضعف‌های فیلم «ملاقات با جادوگر» باید بازی بد بازیگران را هم اضافه کرد که در صدر آن‌ها، نام امیرمهدی ژوله می‌درخشد. ژوله که نویسنده فیلم نیز محسوب می‌شود، در نقش اصلی فیلم به حدی بد است که به‌راحتی می‌تواند وضعیت فیلم را چند درجه بحرانی‌تر کند! ژوله به شکل عجیبی، هیچ میمیک صورتی ندارد و به‌این‌ترتیب، نه غم، نه خوشحالی، نه ترس و نه هیچ حس دیگری در چهره او مشخص نیست! حضور ژوله در نقش اصلی به‌تنهایی «ملاقات با جادوگر» را از لحاظ بازیگری به عقب رانده است.

نقد ویدئویی فیلم «ملاقات با جادوگر » را در ادامه ببینید:

«ملاقات با جادوگر» همان‌طور که ذکر شد، یکی از بدترین کمدی‌های سال به شمار می‌رود. اثری که می‌خواهد از آقازاده‌ها و مسئولین مملکت انتقاد کند؛ اما خودش هم می‌داند که تنها در شرایطی اجازه این کار را دارد که یک کاریکاتور کاملاً بی‌خاصیت و خنثی از وضعیت ترسیم کند. «ملاقات با جادوگر» حتی زمانی که تصمیم می‌گیرد فارغ از موارد سیاسی، اثری بامزه باشد هم درجا می‌زند و جنس شوخی‌هایش دقیقاً همان‌هایی است که در برنامه‌های تلویزیونی مانند «هندوانه» نمونه آن را دیده بودیم.