خاطره بامزه میلاد کی‌مرام از نقش‌آفرینی در «سووشون»
وقتی لهجه شیرازی برای «خان» شدن، زیادی ملایم بود!
میلاد کی‌مرام از چالش بامزه‌اش با لهجه شیرین شیرازی در سریال سووشون می‌گوید؛ جایی که قرار بود «خان» باشد، اما لهجه زیادی مهربان بود!
نقش‌آفرینی در یک سریال تاریخی، همیشه چالش‌های خاص خودش را دارد؛ از پوشش و گریم گرفته تا زبان بدن و لهجه. در سریال «سووشون»، بر اساس رمان جاودانه‌ی سیمین دانشور، میلاد کی‌مرام در نقش یک خان ظاهر شد. اما پشت‌صحنه‌ی این نقش، یک خاطره شیرین و بامزه پنهان است...
خانِ مهربان! مشکل لهجه ملایم شیرازی
میلاد کی‌مرام در مصاحبه‌ای خودمانی گفت:
«لهجه شیرازی خیلی شیرین و آرومه، یه ناز خاصی داره. ولی من باید نقش یه خان جدی، محکم و گاهی خشن رو بازی می‌کردم. این دوتا با هم نمی‌خوندن! وقتی با لهجه شیرازی می‌گفتم "برو بیرون!" بیشتر شبیه دعوت به چای بود تا دستور خان!»
این تضاد بین لحن خانانه و لطافت لهجه، تبدیل به یکی از چالش‌های بامزه او سر صحنه شد؛ چالشی که البته به کمک تمرین زیاد و همراهی گروه کارگردانی، به‌خوبی از پسش برآمد.
طنز در دل تاریخ
همه‌ی ما می‌دانیم لهجه شیرازی یکی از دلنشین‌ترین لهجه‌های فارسی است؛ پر از نرمی، احترام و لطافت. حالا تصور کنید قرار است با همین لهجه، نقش مردی را بازی کنی که باید با اقتدار حرف بزند، فرمان بدهد و گاهی حتی تهدید کند! همین تناقض، باعث شد که میلاد کی‌مرام هر بار که دیالوگی محکم می‌گفت، گروه پشت‌صحنه لبخند بزنند.
بازیگری فقط حفظ دیالوگ نیست، بلکه بازی با لحن، لهجه، بدن و حس است. خاطره بامزه‌ی میلاد کی‌مرام از سریال «سووشون» به‌خوبی نشان می‌دهد که حتی ساده‌ترین جزئیات مثل لهجه، می‌توانند بزرگ‌ترین چالش‌ها یا شیرین‌ترین خاطرات پشت صحنه باشند.
