اجرای حماسی ترانه دایه دایه با صدای علیرضا رشیدی در برنامه صداتو

اجرای درخشان ترانه «دایه دایه» در برنامه صداتو با صدای علیرضا رشیدی

در یکی از اجراهای به‌یادماندنی برنامه تلویزیونی «صداتو»، ترانه ماندگار و تاریخی «دایه دایه» بار دیگر طنین‌انداز شد؛ این‌بار با صدای نسل جوان، علیرضا رشیدی، نوه زنده‌یاد استاد حشمت‌الله رشیدی که سال‌ها پیش برای نخستین بار این ترانه را اجرا کرده بود.

ترانه دایه دایه قدمتی بیش از صد سال دارد و ریشه در دوران جنگ جهانی اول دارد؛ زمانی که ارتش‌های بیگانه از جمله روس و انگلیس به ایران وارد شدند. اقوام لر در آن دوران با شجاعت به مقابله پرداختند و این ترانه را به‌عنوان سرود مقاومت، وداع با خانواده و دفاع از وطن سر دادند. مضامینی چون عشق به مادر، وصیت‌های پیش از شهادت و حماسه‌های مردم لر در متن ترانه موج می‌زند.

در اجرای تلویزیونی اخیر، علیرضا رشیدی با لحنی پر احساس و پوشش سنتی لری، حس و حال اصیل این سرود را به زیبایی بازآفرینی کرد. استقبال از این اجرا در شبکه‌های اجتماعی بسیار بالا بود و باعث شد که ترانه‌ای کهن، دوباره در دل نسل امروز زنده شود.

متن ترانه همراه با ترجمه

زین و برگم؛ بونیت و او مادیونم… خوره مه بوریتو؛ سی هالوونم…

زین و برگم را به مادیانم ببندید و خبر مرا برای دایی هایم ببرید

دایه دایه؛ وقت جنگه… قطار که بالا سرم؛ پرش دشنگه…

ای مادر! هنگام جنگ است… قطار بالای سرم پر از فشنگ است

سنگرانه بر منیت؛ لشم در آریت… بورتم سی دالکم؛ بونگمه وراریت

سنگر را خراب کنید؛ جنازه‌ام را دربیاورید… مرا ببرید نزد مادرم تا برایم ناله کند

موتورچی؛ یواش برون، دالکمه بینم… شیرشِ حلال بکم؛ بلکه بمیرم

راننده، یواش‌تر برو تا مادرم را ببینم… شیرش را حلال کند، شاید که من مردم

نازیه سی توو بکو؛ جومه ورته… در کردن دو قورسو، شیر نرته

نازنین؛ لباس سیاه بپوش… چون در گورستان به خاک کردند؛ شیر نرت را

قلایانه بگردیت چینه و چینه؛ لشکمه ور داریت، کافر نیینه

قلعه‌ها را دیوار به دیوار بگردید؛ جنازه‌ام را بردارید تا کافری آن را نبیند

کاغذی ره بکنید؛ بو دخترونم… بعد خوم شی نکنن؛ و او دشمنونم

نامه‌ای بفرستید برای دخترانم تا بعد از من با دشمنانم ازدواج نکنند

چرا این اجرا مهم است؟

اجرای این ترانه در صداتو، تنها بازخوانی یک اثر نبود، بلکه نوعی ادای دین به مقاومت مردمی و بخشی از هویت فرهنگی مردم لرستان بود. اجرای دوباره این اثر حماسی توسط نسل جوان، نماد پیوستگی نسل‌ها و زنده‌ماندن اصالت موسیقی محلی است. این اجرا به ما نشان می‌دهد که صداها، اگر ریشه در خاک و فرهنگ داشته باشند، هیچ‌گاه خاموش نمی‌شوند.