بیوگرافی بهناز جعفری، بازیگر محبوب ایران؛ مبارزه با ام‌اس، ماجرای سرطان و عشق بی‌پایان

بهناز جعفری در تاریخ ۲۵ مرداد ۱۳۵۳ در تهران به دنیا آمده است و حرفه بازیگری را دنبال می‌کند.

او دارای مدرک لیسانس در رشته ادبیات نمایشی از دانشگاه آزاد است و فعالیت خود را از تئاتر آغاز کرد. پس از آن وارد عرصه سینما شد و در کنار حرفه بازیگری، با بیماری ام‌اس مبارزه می‌کند.

خانواده، بنیادی‌ترین نهاد اجتماعی است که در آن افراد با هم روابط عاطفی، اقتصادی و فرهنگی برقرار می‌کنند. این مجموعه، منبع محبت، حمایت و تربیت برای اعضایش است و نقش مهمی در شکل‌گیری شخصیت و ارزش‌های فرد دارد. خانواده، سکوی پرتاب هر فرد به سوی آینده‌ای بهتر و محلی است که در آن احترام، تفاهم و همبستگی حکم‌فرماست.

پدرم حسابدار در بازار بود و فردی بسیار انعطاف‌پذیر و لوتی به حساب می‌آمد. در مقابل، مادرم پرستار بود و در محیط بیمارستان فعالیت می‌کرد. در نهایت، این زندگی منجر به طلاق شد.

دوره‌های آموزش بازیگری

در دوران دبیرستان، او دوره‌های بازیگری را در مدرسه هنر و ادبیات کودک و نوجوانان، زیر نظر رویا تیموریان، منصوره سپاه منصور و گلاب آدینه گذراند.

سپس، در سال ۷۲ و در سن ۱۹ سالگی، فعالیت هنری خود را با تئاتر سلطان مار، به کارگردانی گلاب آدینه، به صورت جدی آغاز کرد.

شروع حرفه‌ای در عرصه بازیگری

در سال ۱۳۷۳، رخشان بنی اعتماد او را برای ایفای نقش در فیلم روسری آبی از تئاتر انتخاب کرد، و این نخستین تجربه او در مقابل دوربین با نقش کوتاهی بود.

در سال ۱۳۷۵، او با مجموعه غبار نور وارد تلویزیون شد و پس از یک سال، به عنوان بازیگر در نمایش‌های رادیویی فعالیت خود را آغاز کرد.

بهناز جعفری و بیماری ام اس

در اسفند سال ۱۳۹۳، علائمی در سیستم عصبی و ناحیه گردنم مشاهده کردم که منجر به مراجعه به پزشک متخصص مغز و اعصاب شد. پس از بررسی‌های لازم، تشخیص بیماری ام اس برایم اعلام شد.

هیچ واکنش منفی یا مقاومتی نسبت به این بیماری نشان ندادم و با پذیرش وضعیت، تصمیم گرفتم برای درمان آن اقدام کنم.

در طول این مدت، شایعاتی درباره ابتلا به سرطان در میان بود که در واقع همان ام اس بود و تفاوتی نداشت.

من قصد ندارم ازدواج کنم.

من ازدواج نکرده‌ام، زیرا اگر بخواهم زندگی مشترک را تجربه کنم، باید نقش بازیگری را کنار بگذارم و هرگز این کار را نخواهم کرد. بنابراین، هیچ‌وقت به ازدواج فکر نمی‌کنم.

حسی که در دل می‌نشیند و زندگی را رنگین‌تر می‌کند، عشق است. احساسی عمیق و بی‌پایان که روح را نوازش می‌دهد و مسیر زندگی را روشن می‌سازد.

من فردی هستم که عاشق پیشه‌ام، اما اولویت اولم کارم است و آن را بر هر چیزی ترجیح می‌دهم. اگر کسی که دوستش دارم بتواند با شرایط من کنار بیاید، با کمال میل پذیرایش می‌شوم، اما اکثراً افراد نتوانسته‌اند با من در این زمینه هم‌راستا شوند. هر چیزی که مانع از ادامه کارم شود، از جمله روابط و دیگر مسائل، را کنار می‌گذارم.